کاری که در مسیر مستقیم باشد به تشکر و تبریک احتیاج ندارد.
تشویق باشد خوب است اما به هدف تشویق انجام دادن ارزش ندارد!
چندین روز است شروع به انجام فعالیت نموده ام اما به دلایلی دلسرد می شدم. تا اینکه این سخن را شنیدم:
"محبوب ترین کارها نزد خداوند کاری است که دوام بیشتری دارد، گرچه اندک باشد"
از این به بعد بدون نگاه به حواشی یا تضعیف دیگران کار خود را انجام می دهم. اصولا سعی می کنم نگاه منفی به چیزی نداشته باشم. در این دنیا این همه جلوه ی مثبت وجود دارد که مجال برای بررسی دیدهای منفی نیست. حداقل برای من! یقین دارم هدفم خیر است پس جز نظر خدا، به نظری دیگر امیدی ندارم...
