چون در یک خانواده متوسط و شهری بزرگ شده بودم عمیقا با مشکلات مختلف اجتماعی و معیشتی برخی روستاییان آشنا نبودم و وقتی دوستان روستایی من در مدرسه می گفتند "خدا بیامرزد پدر احمدی نژاد را" من خنده ام می گرفت! من آن زمان دانش آموزی چهارده ساله بودم که در یک مدرسه راهنمایی نمونه دولتی در استان بوشهر تحصیل می کرد. پیش از انتخابات 88 با وجود این که سن رای دادن نداشتم اما به شدت مجذوب سیاست و رسانه های خبری شده بودم. چندی پیش از انتخابات دائم اخبار سایت ها و شبکه های ملی داخلی و خارجی را دنبال می کردم طوری که در آن واحد از آخرین محتوای منتشر شده از فلان کاندیدا کاملا مطلع بودم. با وجود سن کم بین دیگر اعضای خانواده، در شب نشینی های فامیلی، من نسبت به بزرگان جمع بیشتر از انتخابات پیش رو و دیدگاه های نامزدها آگاهی داشتم و سخن می گفتم!
پس از مشخص شدن نامزدهای انتخابات دیگر امتحانات نوبت پایانی مدارس نیز فرا رسیده بود و من یک چشمم بر کتاب و دفتر بود و چشم دیگرم بر صفحه مانیتور و منتظر انتشار اخبار جدید! مستندهای تلویزیونی نامزدها را ضبط می کردم تا اگر نمی توانستم در همان لحظه مشاهده کنم در فرصتی مناسب دقیق تر آن ها را ببینم. ساعت غذا خوردن و استراحت کردن با ساعت مناظره ها تنظیم کرده بودم طوری که اگر آن برنامه ریزی را برای کنکور داشتم اکنون دانشجوی دانشگاه شریف می شدم!
