ظـریـــف بــیـن

   دنیای کوچکی است... کسانی که مردم به خاطر وجود پاکشان حاضر شدند تنباکو را حرام بدانند، کسانی که دلیل بودند تا ایرانیان بزرگترین تجمع(وقت) جهان را شکل دهند... آری روحانیت! زیر سوال رفته است. من نه روحانی ام و نه طلبه، در بدترین حالت فقط دلسوز خودم و آینده ی خودم هستم. دوست ندارم خواهران و برادران وطنی ام در گرداب تهاجم فرهنگی که از دهه ها پیش برای ما تدارک دیده شده است، متلاشی شوند. حاضر نیستم آفت های برخی افراد چهره نما و بدن نما که فریب شعار "آزادی حجاب" یا "اسلام ترکیه ای" را خورده اند، باعث به آتش کشیده شدن وجدان بیدار اکثریت شود. تاکید می کنم من شاغلم و بیکار نیستم، حالا هم در حالت کــــاملا عادی به سر می برم!

  

  من مدرک کارشناسی دارم! می دانم که بدون کمک بزرگان، راه بهشت را گم می کنم. بی شک من ابتدا از ولی عصرم کمک می گیرم و پس از آن چشم به مراجع دینی و دولت اسلامی ایران دارم. حال که می بینم دولت و روحانیت با هم گلاویز شده اند، نباید بترسم که راهم را گم کنم؟! روحانیت که از نامش مشخص است روحانیون شیعه در مجمع آن حضور دارند. آن جایی دچار پارادوکس می شوم که می بینیم، رئیس جمهور روحانی ام با هم تاهای خویش جدل دارد... من هنوز شاغلم، اطمینان دارم شرایط جسمانی و روحانی ام طبیعی است!